Najdroższe Misjonarki Miłości Nieskończonej!
1. Cieszę się z Waszego przybycia na to spotkanie, którego pragnęłyście z okazji 50 rocznicy fundacji Waszego Instytutu Świeckiego. Do każdej z Was zwracam się z moim serdecznym pozdrowieniem, w sposób szczególny zwracam się z braterskim słowem do Ks. Biskupa Ligi Bettazzi, który Wam towarzyszy. Sprawiedliwe jest to, że chciał on być tutaj obecny razem z wami, Biskup Kościoła partykularnego na terenie którego został założony ten Instytut, czyli w Diecezji Ivrea.
Na tej ziemi, rzeczywiście użyźnionej na początku tego wieku świadectwem życia sługi Bożej Matki Ludwiki Małgorzaty Claret de la Touche, od której bierze korzenie Dzieło Miłości Nieskończonej, w zagłębiu którego narodziła się wasza rodzina. Uzyskał on /Instytut/ prawa diecezjalne w 1972 r., następnie został przeze mnie zaaprobowany dla całego Kościoła. Teraz jest on rzeczywiście obecny w różnych częściach świata. Zasadnicza intencja z którą chcecie celebrować ten jubileusz jest z pewnością dziękczynna za otrzymane łaski i jestem szczęśliwy, że do tej intencji mogę się przyłączyć.
2. Obecnie przeżywamy rok, najdroższe siostry, w całości poświęcony Duchowi Świętemu. Czy nie należy więc rozpoznać głębiej tę zbieżność, ten fakt, że Wy celebrujecie 50-lecie Instytutu w roku Ducha Świętego? Rzeczywiście dzięki Duchowi Świętemu, i w Duchu Świętym możemy powiedzieć: „Bóg jest Miłością” /1J 4,8/, potwierdzenie tego, że jest On zarodkiem niewyczerpanego źródła waszej duchowości. Kto objawia ludziom tę zasadniczą prawdę ewangeliczną, syntezę całej wiary chrześcijańskiej, jeśli nie Ten, który „przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego” /1 Kor 2,10/ i przypomina uczniom to wszystko, czego nauczał Chrystus /por. J 14,26/?
„Można powiedzieć, iż w Duchu Świętym życie wewnętrzne Trójjedynego Boga staje się całkowitym darem, wymianą wzajemnej miłości pomiędzy Osobami Boskimi, i że przez Ducha Świętego Bóg bytuje „na sposób” daru. Duch Święty jest osobowym wyrazem tego obdarowywania się, tego bycia Miłością. Jest Osobą –Miłością, jest Osobą –Darem /Dominum et vivificantem,10/.
3. Kościół istnieje i posyła na świat, aby głosić tę prawdę, źródło zbawienia i nadzieję dla wszystkich ludzi: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” /J 3,16/. Orędzie chrześcijańskiej miłości, tak jak to objawił Chrystus Pan i przekazał Kościołowi, nie może być głoszone, jeśli nie jest świadectwem. Cały Kościół, w doskonałości i różności swoich członków jest zobowiązany do dzieła ewangelizacji, której Duch Święty jest głównym sprawcą /por.Tertio millennio adveniente,45/.
„Duch Święty, przedziwny twórca różnorakich charyzmatów, wzbudził w naszych czasach nowe formy życia konsekrowanego, pragnąc jak gdyby odpowiedzieć zgodnie z opatrznościowym zamysłem na nowe potrzeby, jakie Kościół napotyka dziś w pełnieniu swojej misji w świecie. Przychodzą tu na myśl przede wszystkim Instytuty Świeckie, których członkowie pragną przeżywać swoją konsekrację Bogu w świecie poprzez praktykę rad ewangelicznych /Vita consecrata, 10/, do takiego życia Pan wezwał także Was, drogie siostry.
Z tego powodu jesteście „zaczynem mądrości i świadkami łaski” w wewnętrznym życiu Kościoła, w życiu zawodowym i społecznym, poprzez Waszą „specyficzną syntezę konsekracji i świeckości, zamierzając przepajać społeczeństwo nowymi energiami Królestwa Chrystusowego” /VC,10/. Zachęcam Was także, abyście kontynuowały cenną służbę na rzecz kapłanów, dzięki modlitwie i współpracy.
Kontemplując wspaniałą figurę Najświętszej Maryi, w której każdy stan życia w Kościele rozpoznaje własny doskonały wzór, możemy także dostrzec ślady świeckości ewangelicznej żeńskiej. Duch Święty, który prowadzi do pełni Prawdy, niechaj przewodzi każdej z Was i całemu Instytutowi zawierzając się Maryi Pannie, żeby być zawsze lepszymi i gorliwszymi Misjonarkami Miłości Nieskończonej Boga”
Niechaj na tej drodze towarzyszy Wam Błogosławieństwo Boże, którego z serca Wam udzielam.
Jan Paweł II

Castel Gandolfo, 4 września 1998 r.