W dniach 30.05.-2.06.2024 pod hasłem: DUCHOWOŚĆ MIŁOŚCI NIESKOŃCZONEJ – POWRÓT DO KORZENI, odbyły się obchody 75 lecia naszego Instytutu i międzynarodowy zjazd członkiń, kapłanów związanych z Instytutem i zaproszonych gości. Większość spotkań odbyła się w Centrum Okopowa w Warszawie. Był czas na Eucharystię, wspólną polsko – włoską liturgię godzin, dyskusje i braterskie spotkania. Całość ubogacały konferencje. Podczas wystąpień i dyskusji, dzięki technologii, łączyłyśmy się z misjonarkami z innych części świata.

Pierwszy dzień rozpoczęłyśmy od powitania przez Odpowiedzialną Generalną i Odpowiedzialną Regionalną. Pierwszą konferencję wygłosiła Odpowiedzialna Generalna na temat: „Duchowość Miłości Nieskończonej– Powrót do korzeni”. W głównej mierze była ona poświęcona osobie Very Dalmasso z Garzegny, inspiratorki naszego Instytutu, kobiety całkowicie oddanej Bogu i całkowicie oddanej najbiedniejszym braciom. Żyjącej z wielką pasją dla Boga i świata. Tak o niej mówiła Grazia: „Z jej życia zawodowego i apostolskiego mamy kilka oficjalnych raportów, które przesyłała do ONARMO. Można w nich dostrzec imponujący rytm, zaangażowanie i poświęcenie. Każdą sprawę przeprowadza z wielką troską i miłością, dbając o górników i ich zdrowie, o ich rodziny, zwłaszcza o liczne dzieci emigrantów. Dokłada wszelkich starań, aby organizować dla nich przyjęcia z okazji Bożego Narodzenia i Wielkanocy, kolonie letnie, ich integrację w szkole, zapewnić im każdą formę pomocy. Odwiedza chorych, uwięzionych, wydalonych. Intensywnie pracuje nad ich życiem w wierze, nad sakramentami dla najmłodszych, nad pomocą religijną dla dorosłych. Aby zachęcić do lepszej integracji z tkanką społeczną, organizuje kursy językowe dla górników i ich rodzin.”

Drugi dzień minął bardzo intensywnie. Odbyły się trzy konferencje. Pierwsza na temat: „Uwierzyliśmy Miłości”, w której ks. Gianmario Cuffia – członek Przymierza Kapłańskiego, zwrócił szczególną uwagę na to „że wiara w Miłość wyzwala zaangażowanie naszego życia, które jest naznaczone trzema określeniami: kontemplować, odważyć się [ośmielić], zaryzykować.” Te trzy słowa zostały pokazane w świetle mistycznego doświadczenia Matki Ludwiki Małgorzaty Claret de la Touche, które jest kolebką Dzieła Miłości Nieskończonej. Dalsza część konferencji była refleksją na temat kapłaństwa w świetle tych słów z odniesieniem do czasów współczesnych. Ks. G. Cuffia zatrzymał się nad kilkoma aspektami pozytywnych relacji z kapłanami, których wymaga duch Dzieła Miłości Nieskończonej. A są to: przyjaźń, braterskie przyjęcie, wsparcie w posłudze, modlitwa o powołania kapłańskie.

Druga konferencja wygłoszona przez ks. Mauro Orsatti miała tytuł: „Miłość – istota Boga i każdego życia. Pulsujące serce charyzmatu Missai”.
Pierwsza część konferencji była poświęcona analizie tekstu z 1 Listu św. Jana 4, 7-21.
Część druga odnosiła tę analizę do charyzmatu Misjonarek Miłości Nieskończonej. „Charyzmat jest przekazywany przez Ducha Świętego kobietom, które przyjmują zobowiązujące imię Misjonarek Miłości Nieskończonej. To oznacza, że taka Miłość znalazła swój dom w sercach i w życiu konkretnych osób – które mają swoją twarz, kontekst rodzinny i społeczny, zawód – które zostały powołane, tzn. zjednoczone z dziełem bożym. Ich pierwszym zadaniem jest życie taką Miłością Nieskończoną w ich życiu w sposób możliwie najbardziej pełny, gotowe jak Maryja do wypowiedzenia w każdej chwili swego fiat, jak prosimy zawsze w Ojcze nasz (bądź wola Twoja) i jak to podpowiada Matka Luiza Małgorzata: „wola Boża to wszystko Boże” i co jest przywołane w Konstytucjach[…]”

Trzecią konferencję na temat: „Miłosierdzie Boże według św. s. Faustyny” wygłosił ks. Michał Fordubiński- opiekun naszego polskiego regionu. Poświęcona była ona fundamentom i formom czci Bożego Miłosierdzia. Chociaż dla Polaków te formy są raczej znane, to nie koniecznie tak jest wśród osób z zagranicy. We wstępie ks. M. Fordubiński mówił: „Istotą nabożeństwa do Bożego Miłosierdzia jest postawa ufności wobec Pana Boga, która jest biblijną postawą wiary, zawierzenia Bogu, co w praktyce oznacza pełnienie Jego woli zawartej w przykazaniach, obowiązkach stanu, błogosławieństwach i radach ewangelicznych, czy natchnieniach Ducha Świętego. […] Drugim istotnym warunkiem tego nabożeństwa jest postawa miłosierdzia wobec bliźnich, postawa czynnej miłości wobec ludzi.” W dalszej części przeprowadzona została interpretacja i analiza poszczególnych form kultu Bożego Miłosierdzia: obrazu Jezusa Miłosiernego, święta Miłosierdzia, koronki do Miłosierdzia Bożego, godziny Miłosierdzia, szerzenia czci Miłosierdzia.

Trzeciego dnia odbyło się wystąpienie Carmeli – vice Odpowiedzialnej Generalnej. Przytaczała ona sylwetki wszystkich dotychczasowych odpowiedzialnych generalnych naszego Instytutu. Wieczorem podczas spotkania braterskiego mówiłyśmy o naszych planach, marzeniach i pragnieniach związanych z naszym instytutem. Tego dnia zakończyły się główne obrady.

Następnego dnia Misjonarki Miłości Nieskończonej wyjechały do Niepokalanowa, by tam modlić się i poznawać dzieło św. Maksymiliana Kolbe.

Na zakończenie pragnę napisać, że był to dla nas wszystkich dobry i owocny czas. Dzięki niemu mogłyśmy lepiej się poznać, zobaczyć na własne oczy. W duchu Miłości, ustępowały nawet bariery językowe. Jesteśmy wdzięczne Bogu za wszelkie dobro które w tym czasie się dokonało i wierzymy, że będzie ono w nas owocować.